Among Us – Moje pierwsze skojarzenie po przeczytaniu kilku słów o tym, co otrzymujemy w tej grze, od razu rzuciło mnie w wir skojarzeń z klasykami kina s-f jak „Inwazja łowców ciał” z 1978, czy falą filmów z lat pięćdziesiątych o latających talerzach, które pragną dominacji na kuli ziemskiej.
Yarr! wy suche szczury lądowe! Myślicie, że jak gra ma mechanikę worker placement to może być tylko euro?! Na wszystkie 71 mórz, klnę się, że w „A tale of Pirates” wartka akcja i przygoda was nie opuści. A wszelkich niedowiarków i krzykaczy gotowym przeciągnąć pod kilem z lewa na prawo i z powrotem.
“Nie przywiązuj się do niczego, czego nie mógłbyś zostawić w 30 sekund i wiać, kiedy robi się gorąco.”
– Neil McCauley, Gorączka
Zbierz ekipę i zróbcie sobie maraton otwierania sejfów w mieście. Zbierzcie jak największą ilość złota i zwiewajcie, aż się będzie za wami kurzyło. Tak w skrócie przedstawia się kooperacyjna gra z ograniczoną komunikacją, pod tytułem Rob’n Run.
Kiedyś byłem sceptyczny wobec używania aplikacji z urządzeń mobilnych do gier planszowych. Jednak stopniowo poznając coraz ciekawsze sposoby ich zastosowania, zacząłem się coraz bardziej do nich przekonywać. Tym razem miałem okazję poznać kolejną grę w której zastosowano to rozwiązanie – Rising 5: Runy Asteros
Linia gier zakotwiczonych w świecie Warhammera Fantasy i Warhammera 40k jest dość szeroka i posiada w swoim wachlarzu zarówno tytuły świetne, jak i godne szybkiego zapomnienia. Dzisiaj zapraszam do recenzji jednej z młodszych uczestniczek tej rodziny.
Paradoksalnie zmieniając Motyla na Cylona – tekst piosenki Ireny Jarockiej idealnie wpasowuje się w serial rozpoczynający swój bieg w 2003. Battlestar Galactica, o którym mowa, to wznowienie starej serii s-f z 1978 roku pod tym samym tytułem. Na jego podstawie powstała niezwykła gra planszowa.
Dawno, dawno temu… Miałem okazję zobaczyć horror sci-fi pod tytułem Cube. Do tej pory pamiętam ciężar tego filmu, który w niesamowity sposób wlewał klaustrofobiczną paranoję w oczy czternastolatka. Dodam, że akurat na film nie waliły tłumy i seans był w sobotę, z rana – wyobraźcie sobie niemal puściutką salę, gdzie widoczny brak innych w kinie (na sali było pięć osób) kompletnie wsadza was do pokoju z bohaterami tej historii. Niezwykle ucieszyłem się, kiedy okazało się, że ktoś zainspirował się nim i stworzył grę Room 25.
Wyobraź sobie, że budzisz się po bardzo suto zakrapianej imprezie, wokół ciebie istny bajzel, wszystko wszędzie jest porozwalane. Szczątki jedzenia walają się pod nogami, w kilku miejscach leżą inni balowicze, kilku z nich pokurczonych ledwo daje znaki, że w ogóle żyją. Większość jest ulana w winie i innych płynach, które były pite… hmm, a może to nie jest wino. Podnosisz dłoń, umorusaną w czerwonym lepkim płynie, do twarzy, żeby poczuć, że poza wszelkimi pitnymi procentami ten płyn roszący podłogę to po prostu wymieszana breja wszystkiego, co było na imprezie i krwi… KRWI?! Nagle te kilka jęczących postaci odwraca się do ciebie i widzisz, że to zombiasy, wcinające radośnie resztki jakiegoś innego balowicza. Jakie to szczęście, że nigdy nie idziesz na wenecki bal maskowy bez swojego wiernego garłacza… Więcej »
Znacie XCOM? Taka stara gra komputerowa o kosmitach i bronieniu się przed ich inwazją. Ostatnio grałem w tę grę, tylko że na planszy. Dodam, że w niesamowicie banalną grę… Normalnie jak Ojciec Wirgiliusz (polski odpowiednik Simon says). Taka prosta znaczy. Dokładnie tym jest dla mnie ta gra.
